Uwolnić Piotra!

Kontrowersje wokół ACTA sprawiają, że coraz częściej słyszę głosy chrześcijan, zastanawiających się jak powinien zachować się wierzący człowiek wobec nieprawości wokół niego. Nie mam zamiaru odwoływać się w tej chwili do meritum problemu ACTA i oceniać go, ale na pewno skłania on do przemyśleń na temat aktywności chrześcijan w wymiarze społecznym. – Chrześcijanin nie może pozostawać biernym gdy obok niego dzieje się zło! – wołają jedni. – Zło w rozumieniu świata i w problemach, które stwarza sobie ten świat to nie sprawa chrześcijanina – mówią inni.

Jest moim zdaniem pięć rodzajów aktywności, co do których ewangelicznie wierzący chrześcijanin musi zająć jasne stanowisko i aktywnie (nomen omen) wcielać je w życie:

1. Modlitwa

2. Usługiwanie braciom i siostrom w Chrystusie, podejmowanie pracy w różnych służbach w Kościele

3. Wspomaganie biednych, materialnie bądź na miarę swoich sił

4. Działanie ewangelizacyjne, polegające z jednej strony na dawaniu świadectwa o Chrystusie wśród osób, z którymi chrześcijanin styka się na co dzień, z drugiej strony na "wychodzeniu" do ludzi, by "wyciągać ich z ognia"

5. Aktywność polityczna, włączanie się w działania popierające bądź przeciwne jakimś zjawiskom w życiu społecznym. Skrajną formą jest uczestniczenie w organach władz jakichkolwiek szczebli.

Pierwsze cztery dziedziny są dla chrześcijanina oczywiste, są wypełnieniem biblijnych norm i nakazów Jezusa. Piąta niestety jest jawnie przeciwna biblijnemu nakazowi oddzielania się od świata i jest wynikiem braku zrozumienia istoty chrześcijaństwa. Nie mamy naprawiać TEGO świata lecz oczekiwać NOWEJ ziemi i ratować ludzi dla Królestwa Bożego.

W kwestii aktywności naszym wzorem jak zawsze musi być Jezus. On spędzał noce na modlitwie, On usługiwał, leczył i uzdrawiał chorych, On głosił Dobrą Nowinę. I choć oczekiwano od niego działania w wymiarze politycznym i „wyzwolenia Izraela” w taki właśnie sposób On konsekwentnie działał inaczej.

Jezus nie protestował i nie podpisywał petycji (a aż się prosiło np. do Heroda o uwolnienie Jana Chrzciciela), nawet nie okazywał swojej dezaprobaty i nie krytykował. Tuż po Jego śmierci i zmartwychwstaniu ta postawa była jeszcze żywym wzorem dla pierwszych chrześcijan, dlatego nie chodzili z transparentami pod więzienie i nie skandowali "uwolnić Piotra" ani nie rozsyłali po innych zborach petycji do podpisania za uwolnieniem Pawła. Tylko trwali w modlitwie (Dz. Ap. 12:5 - Strzeżono tedy Piotra w więzieniu; zbór zaś modlił się nieustannie za niego do Boga.). Modlili się zaś mimo to za władze i byli im posłuszni (a nie były to władze wymarzone i wyśnione).

Trudno dziś chyba o zbór "modlący się nieustannie do Boga" w intencji braci. Łatwiej napisać zgrabny list otwarty i uspokoić sumienie, że się coś zrobiło.