Widok z okręgów niebieskich

Kilka dni temu, kiedy byłem przytłoczony problemami codzienności, przypomniałem sobie werset z listu Pawła do Efezjan. W tłumaczeniu Biblii Warszawskiej brzmi on: i nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście - i wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie, [Ef 2;5-6]. Inne tłumaczenia mówią o wyżynach niebieskich lub o niebie po prostu. Czy Paweł mówi tu o przyszłości, o tym gdzie zasiądziemy po naszym zmartwychwstaniu? Z kontekstu, w jakim umieszczone są powyższe zdania widzę, że nie. To nasze nowe narodzenie sprawiło, że duchowo zostaliśmy „wzbudzeni z martwych” – I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze, w których niegdyś chodziliście według modły tego świata – pisze wcześniej Paweł.

Jako uczeń Jezusa, posadzony przez Niego już teraz w okręgach niebieskich powinienem mieć (muszę mieć) perspektywę właściwą dla tego miejsca w patrzeniu na moją żałosną fizyczną rzeczywistość, codzienność. Mam mieć perspektywę taką, z jakiej sam Bóg patrzy na te moje sprawy i sprawki. Jak wtedy mógłbym się na serio przejmować i zamartwiać się nimi?