Kto nie jest Starszym

Nasz zbór dokonał wczoraj ustanowienia Starszego. Naszego brata rozpoznali jako Starszego niemal wszyscy członkowie zboru, uczestniczący we wczorajszym zebraniu i było to tylko formalne potwierdzenie faktu powołania go do tej posługi (patrz: artykuły Pastora w zborowym miesięczniku PS w numerze lutowym i marcowym). Dzięki niech będą Bogu, że zechciał objawić się w ten sposób pośród nas, poprzez to, że poddaliśmy się Jego woli a On zechciał nas użyć do jej wyrażenia! Cieszę się z tego bardzo i dziękuję Bogu za naszego brata i proszę Pana o błogosławieństwo dla niego.

Myślę jednak, że tak jak powinniśmy wiedzieć, kto jest starszym zboru (o czym pisał Pastor w artykule „Kto jest Starszym zboru Nowe Życie” w polecanym wcześniej lutowym PS) tak też musimy przez analogię rozpoznawać, kto nim na pewno nie jest i nie starać się takich braci ustanawiać Starszymi.

Ja widzę więc, że Starszym zboru nie jest ktoś, kto:

1.      Swoje uczestnictwo w życiu zboru ogranicza wyłącznie do niedzielnego nabożeństwa, z którego wychodzi zwykle zaraz po jego zakończeniu, witając się (lub nie) wyłącznie z osobami najbliżej siedzącymi

2.      Nie zna (imiennie) wszystkich członków swojego zboru, utrzymuje kontakty wyłącznie z określonym kręgiem swoich znajomych

3.      Nie wykazuje zainteresowania losem współbraci, nie niesie im pomocy

4.      Z trudem daje się „wciągnąć” w rozmowę o Chrystusie a jeżeli już się to uda to szybko schodzi ona na tematy światowe lub „kościelne” (albo okazuje się, że brat nagle się gdzieś spieszy)

5.      Nie orientuje się w bieżących problemach zboru, zadaniach przed nim stojących i planach ani takiego zainteresowania nie wykazuje

6.      Służbę dla zboru (jeżeli w ogóle ją podejmuje) traktuje jako uciążliwą konieczność i daje temu wyraz, pełni ją niechętnie i niedbale

7.      W rozmowach krytykuje innych członków zboru w sposób, który objawia brak miłości braterskiej, cierpliwości, wyrozumiałości i „traktowania innych jako wyższych od siebie”